บทคัดย่อภาษาไทย

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับภาวะเจ็บป่วยฉุกเฉินของผู้สูงวัยตามศาสตร์สมัยใหม่ 2) เพื่อศึกษาหลักสติกับการดูแลสุขภาพตามแนวทางพระพุทธศาสนาเถรวาท    3) เพื่อประยุกต์ใช้หลักสติเมื่อเผชิญภาวะเจ็บป่วยฉุกเฉินของผู้สูงวัย ใช้การวิจัยเชิงเอกสารและวิเคราะห์ผลด้วยวิธีอุปนัย

ผลการศึกษาพบว่า    

1) แนวคิดศาสตร์สมัยใหม่ได้กล่าวถึงสภาวะเจ็บป่วยฉุกเฉินของผู้สูงวัยมี 2​ ลักษณะ คือ 1) เจ็บป่วยฉุกเฉินที่มาจากโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง (NCDs) 2) เจ็บป่วยฉุกเฉินที่มาจากอุบัติเหตุ โดยมีรากเหตุที่มาจากเปลี่ยนแปลงที่เสื่อมถอยทั้งด้านร่างกาย จิตใจ อีกทั้งบริบทสังคมที่เปลี่ยนไป ทำให้       ผู้สูงวัยต้องอยู่เพียงลำพัง ประกอบกับการขาดความรู้ความเข้าใจการให้ความสำคัญในการดูแลใส่ใจสุขภาพเพื่อป้องกันตนเองจากภาวะเจ็บป่วยฉุกเฉิน

2) การดูแสสุขภาพตามแนวทางพระพุทธศาสนาเถรวาทให้ความสำคัญกับการใช้สติ       ในการใส่ใจดูแลพัฒนาตนเอง 4 ด้าน คือ กาย สังคม จิต และปัญญา บนพื้นฐานความไม่ประมาท     ในการใช้ชีวิต

3) การประยุกต์ใช้หลักสติเมื่อเผชิญภาวะเจ็บป่วยฉุกเฉินของผู้สูงวัยสามารถนำมาใช้   ทั้งในเชิงป้องกันและรับมือให้กับกลุ่มผู้สูงวัยที่ยังไม่มีโรคประจำตัวและมีโรคประจำตัว รวมถึงป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นกับผู้สูงวัย โดยผ่านการฝึกเจริญสติ 4 ฐาน กล่าวคือ ฐานกายด้วยการ          ทานอาหาร การเคลื่อนไหวกาย การขับถ่าย การพักผ่อน การจัดสภาพแวดล้อมให้ปลอดภัย           ฐานดำเนินชีวิตในสังคมด้วยการบริหารจัดการอารมณ์ตนเอง ฐานจิตด้วยการหมั่นเตือนตนด้วย       มรณานุสติ ฐานปัญญาด้วยการหมั่นตรวจสุขภาพตนเอง องค์ความรู้วิจัย “OCFE Model” คือ Observe การสังเกต Call การระลึกรู้ First aid การปฐมพยาบาลตนเอง Emergency Medical Services  การรอหน่วยแพทย์ฉุกเฉินอย่างมีสติ

บทคัดย่อภาษาอังกฤษ

The study consisted of the following objectives: 1) to investigate the concepts about elderly emergency sickness according to the modern science; 2) to explore mindfulness and healthcare according to Theravada Buddhism; and 3) to apply mindfulness when confronting elderly emergency sickness. Documentary research was used in the study, and the knowledge gained from all documents was analyzed, synthesized, and discussed using an inductive method.

            From the study, the following results are found:

            1) According to modern sciences, emergency sickness of elderly has two characteristics: (1) Noncommunicable diseases (NCDs) and (2) Accident. These are the results of changes that damage both the physical body and the mind. As social conditions change, more elderly people are living alone, resulting in a lack of health care, knowledge, and understanding in healthcare.

            2) Theravada Buddhism emphasizes the use of mindfulness of the elderly when confronting emergency sickness. The elderly should cultivate their mindfulness on a regular basis, using Bhāvanā (4 Developments) as a guide for enhancing their physical health, morality, mentality, and wisdom. One will not be careless in his life      if he practices mindfulness.

            3) The use of mindfulness in the face of emergency sickness in the elderly can be used both preventively and in response to the elderly with and without underlying disease. Including, preventing accident that may happen to the elderly. The four foundations of mindfulness are as follows: (1) physical body through eating, moving the physical body, excretion, resting and keeping the surroundings safe;                (2) living life in the society through emotional management; (3) mind through                  self-reminder of mindfulness of death; and (4) wisdom through regular health check. The body of knowledge gained is called “OCFE Model” which consists of four stages: (1) Observing; (2) Calling; (3) First Aid; and (4) Emergency Medical Services.

รายการไฟล์